انس با قرآن

کلام الهی، رفیق و مونس موسی بن جعفر (ع) در تنهایی هایش بود. آن گرامی قرآن را در زیباترین لحن و با تدبر و تأمل تلاوت می‌کرد و به هنگام تلاوت، اندوهگین می‌شد و شنوندگان از اندوه ایشان می‌گریستند. [1] به آیات وعده و وعید که می‌رسید آنها را بر وجود مبارکش عرضه می‌داشت، در حالی که قطرات اشک بر گونه‌هاش جاری می‌گشت. [2] .