غذای بهشتی

یکی از دوستان اهل‌بیت علیه‌السلام روایت کرده است: «زمانی در مکه، به کوه ابوقبیس رفتم. دیدم امام کاظم علیه‌السلام نماز می‌خواند و چون فارغ شد، چندان «یا الله یا الله یا الله یا رب...» گفت تا اینکه نفسش تنگ شد. سپس فرمود: پروردگارا! مرا از انجیر و انگور اطعام فرما و جامه من کهنه است، مرا جامه تازه ببخش! در آن حال، در فصلی که انجیر و انگور تازه نمی‌شد، سبدی از انجیر و انگور پیدا شد. همچنین دو برد یمانی تازه حاضر شد. سپس آن حضرت از آن انجیر و انگور خورد و به من نیز تعارف کرد. من هم از آن انجیر و انگور خوردم و هرگز میوه‌ای بدان لذت نخورده بودم. چون از خوردن فارغ شد، آن هر دو برد بپوشید و جامه‌های کهنه خود را برداشت و از کوه سرازیر شد.» [1] .