صفوان بن یحیی بجلی

از اصحاب امام کاظم علیه‌السلام و اصحاب امام رضا و امام جواد علیهماالسلام است و از امام صادق علیه‌السلام نقل حدیث نموده و سی کتاب تألیف کرده است.
شیخ طوسی و نجاشی درباره وی گفته‌اند: کوفی ثقة ثقة عین. نزد امام رضا علیه‌السلام دارای منزلتی مهم بود. وکیل امام رضا و امام جواد علیهماالسلام بود. موثق‌ترین و عابدترین اهل زمان خویش بود. گرایش به مذهب واقفه پیدا نکرد هرچند عده‌ای از واقفه مال فراوانی را به او پیشنهاد کردند. با عبدالله بن جندب و علی بن نعمان رفیق بودند در خانه خدا با هم پیمان بستند که هر کدام زودتر از دنیا رفتند آنکه زنده ماند از جانب دیگری نماز بخواند و روزه بگیرد و حج انجام دهد و زکات بپردازد. عبدالله بن جندب و علی بن نعمان پیش از صفوان از دنیا رفتند و صفوان بعد از آنان تا در حیات بود روزی 150 رکعت نماز می‌خواند و سالی سه ماه روزه می‌گرفت و سه بار زکات می‌داد و از جانب آنها حج و سایر کارهای خیر انجام می‌داد. در معاصرین خود در عبادت و ورع مانند نداشت. سال 210 از دنیا رفت [1] . امام موسی بن جعفر علیهماالسلام درباره وی در حدیثی فرمود: برای دین شخص مسلمان خطری بدتر از حب ریاست نیست. خطر ریاست برای دین مسلمان بیشتر از این است که دو گرگ گرسنه در گله بی‌چوپان بیفتند، ولی صفوان ریاست را دوست ندارد [2] .