حدود فدک‌

مهدی عباسی (سومین خلیفه عباسی) برای سرپوش گذاشتن بر جنایات خود، روزی اعلام کرد که « می‌خواهم عباد و حقوقی که مردم بر گردن من دارند به صاحبانشان بدهم ».
امام کاظم علیه‌السلام این اعلام را شنید و نزد مهدی عباسی رفت و دید او در ظاهر به ادای حقوق مردم اشتغال دارد، به او فرمود:
« ما بال مظلمتنا لا ترد »
« پس چرا حقوق از دست رفته ما به ما باز نمی‌گردد »؟
مهدی گفت: « حقوق شما چیست »؟
امام علیه‌السلام فرمود: « "فدک" حق ماست ».
مهدی عباسی گفت: « حدود فدک را مشخص فرما تا آن را به شما بازگردانم ».
امام علیه‌السلام گفت: « حد اول آن، کوه احد است.
حد دوم آن، « سیف البحر » (حدود شام و سوریه) است.
حد سوم آن، « عریش مصر » است. و حد چهارمش « دومة الجندل » (بین شام و عراق) است ». مهدی گفت: « آیا همه این‌ها از حدود فدک است »؟
امام کاظم علیه‌السلام فرمود: « آری ».
مهدی آنچنان ناراحت شد که آثار خشم در چهره‌اش پدیدار گشت، چرا که پاسخ امام علیه‌السلام به او فهماند که زمام حکومت همه دنیای اسلام باید در دست امامان باشد.
مهدی برخاست و در حالیکه می‌رفت گفت:
« این حدود بسیار است، باید پیرامون آن اندیشه کنم »! [1] .