اثر دست بر سنگ

در «دلایل الامامه» از آن حضرت اخباری روایت کرده‌اند از آن جمله که: عمارة بن زید گوید: حضرت امام محمد تقی علیه‌السلام را دیدم که دست خود را بر سنگ گذاشت و جای دست او بر سنگ ماند در حالی که میخ را نمی‌توان به سنگ فرو برد.
راوی گوید: عرض کردم: یابن رسول‌الله این چه علامت است؟
فرمود: این علامت امامت است.
دست خود را بر سنگی گذاشت علامت دست آن حضرت روی سنگ باقی ماند.
نگارنده گوید: با این روایت، باید اعتراف کرد که سنگ محل پای امام رضا علیه‌السلام در قدمگاه و سنگی که جای پای امام محمد تقی علیه‌السلام در موزه‌ی آستان قدس است که از مسجد «بیهق» انتقال داده‌اند، همان سنگ جای پای حضرت جواد بن الرضا علیه‌السلام می‌باشد.
راوی گوید: امام جواد علیه‌السلام را دیدم آهن را با دست نرم می‌کرد و می‌کشید و همان طور که به دست داوود علیه‌السلام نرم می‌شد و بدون آن که به آتش بگذارد به هر صورت می‌خواست در می‌آورد و سنگ را با خاتم و انگشتر مهر خود، مهر می‌زد و نقش می‌بست.
این همه، آثار و دلایل امامت و معجزات باهره امام جواد علیه‌السلام بود، چون آن حضرت جوان‌تر از سایر ائمه علیه‌السلام بود، این گونه معجزات را بیشتر ظهور و بروز می‌داد تا مردم به امامت او یقین نمایند. [1] .