نامه ای در دل شب‌

حضرت امام محمد تقی علیه‌السلام فرمود: چگونه تباهی به کسی برسد در حالی که خدا ضامن اوست و چگونه رهایی یابد کسی که خدا در تعقیب اوست.
کشی در کتاب رجال از مردی از اصحاب ما به نام ابوزنبیه نقل می‌کند که گفت: ما هفت نفر بودیم. در زمان حضرت جواد علیه‌السلام در بغداد حجره‌ای گرفتیم. عصر یک روز یکی از ما بیرون رفت و شب نیامد. در دل شب نامه‌ای از آن حضرت رسید که رفیق خراسانی شما سر بریده در نمدی پیچیده و در فلان مزبله افتاده است. بروید و با فلان چیز و فلان چیز او را مداوا کنیم، خوب می‌شود.
رفتیم و او را همان جا و به همان نحو یافتیم و با آنچه حضرت فرموده بود او را مداوا کردیم و خوب شد.