نامه به ابراهیم بن محمد

صفار گفته است:
از ابراهیم بن محمد روایت شده که گفت: امام جواد علیه السلام برایم نامه ای نوشت و دستور داد تا وقتیحیی بن ابی عمران زنده است، نامه را نگشایم
راوی گفت: نامه چند سال، پیش من بود، وقتیحیی بن ابی عمران از دنیا رفت، نامه را گشودم و دیدم در آن نوشته است: «به کارهایی کهحیی بن ابی عمران عهده دارش بود، قیام کن.»،ا مطلبی به این مضمون.[1] .
شیخ طوسی آورده است:
از ابراهیم بن محمد همدانی روایت شده که گفت: نامه ای به امام جواد علیه السلام نوشته و در آن، رفتار فرد درنده خویی را با خود، توصیف نمودم، پس حضرت به خط خود نگاشت: خدای متعال دراری تو، از آنکه به تو ستم روا داشته است، تعجیل فرماید و رنج و آزار او را از تو کفایت کند و بشارت باد تو را براری خداوند در دنیا و اجر و پاداش آخرت و بسیار حمد و ستایش خدا کن.[2] .
و نیز گفته است:
از ابراهیم بن محمد همدانی روایت شده که گفت: امام علیه السلام برایم نوشت: صورتحساب تو رسیده است، خدای متعال از تو، قبول کند و از آنها، خشنود گردد و آنان را در دنیا و آخرت، با ما قرار دهد، مبلغی پول و مقداری لباس، برایت فرستادم، مبارکت باشد، بلکه همه نعمتهای خدا، بر تو مبارک و گوارا باد.
و نیز نامه ای به «نضر» نوشتم و به او، دستور دادم که از رویارویی و ناسازگاری با تو، دست بر دارد و او را از موقعیت تو پیش خودم، با خبر ساختم، به «ایوب» هم نامه نوشته، همین سفارشها را کردم، به تمام دوستان و پیروان همدانی خود هم نامه نوشته، دستور فرمانبرداری از تو و هماهنگی با تو را به آنها داده ام و تأکید کرده ام که وکیلی جز تو ندارم. [3] .