معجزه راجع به درخت سدر خشکیده

ابن حمزه گفته است:
از ریان بن شبیب روایت شده که گفت: هنگامی که امام جواد علیه السلام به همراه ام الفضل، بغداد و دستگاه مأمون را به قصد مدینه ترک کرد، به خیابان «باب الکوفه» رسید، مردم نیز حضرت را مشایعت می کردند، در وقت غروب خورشید، به محله ی «دارالمسیب» رسید، از مرکب فرود آمد و داخل مسجد شد، در صحن مسجد، درخت سدری بود که بار نمی داد، حضرت ظرف آبی خواست و در پای درخت، وضو ساخت، آنگاه برخاست و نماز مغرب را با مردم بجای آورد، در رکعت اول، «حمد» و سوره «نصر» و در رکعت دوم، «حمد» و «توحید» خواند و قبل از رکوع، قنوت گرفت و رکعت سوم را بجای آورد و تشهد خواند و سلام داد، سپس اندکی نشست و ذکر خدا گفت و قبل از تعقیبات نماز مغرب، به پا خاست و چهار رکعت نافله اقامه فرمود و بعد از آن، تعقیبات خواند و سجده ی شکر به جای آورد، وقتی پای درخت آمدند، همه ی مردم دیدند که باردار شده و بار نیکویی گرفته است، مردم دچار شگفتی شدند و از میوه های آن خوردند و شیرین و بدون هسته اش یافتند و حضرت، همان وقت رهسپار مدینه گردید.[1] .
کلینی آورده است:
از ابو هاشم جعفری روایت شده که گفت: در مسجد مسیب با امام جواد علیه السلام، نماز گزاردم و نماز را با ما، در طرف قبله بدون انحراف به یکی از دو طرف چپ و راست بجای آورد و یادآوری شد درخت سدری که در مسجد قرار دارد، خشک و بی برگ و بار است، پس حضرت آبی طلب کرد و پای درخت، مهیای وضو شده و وضو گرفت و درخت درجا سبز شد و برگدار گردید و در همان سال میوه داد.[2] .