لعنت کردن ابو سمهری و ابن ابی الزرقاء

شیخ طوسی گفته است:
از اسحاق بن انباری روایت شده است که گفت: امام جواد علیه السلام به من فرمود: ابوسمهری چه کرد، خدایش لعنت کند؛ کار او دروغ بستن به ماست، در حالیکه او و ابن ابی الزرقاء را دعوت گران به سوی ما می پندارد؛ اما شما را گواه می گیرم که من از آن دو نفر، به خدای متعال تبری می جویم؛ آن دو، فتنه انگیز و مورد لعنت و نفرین اند. ای اسحاق! مرا از آن دو، راحت ساز؛ اگر این کار را بکنی خدای متعال تو را با زندگی بهشتی راحت و آسوده خواهد ساخت؛ عرض کردم: فدایت گردم! آیا کشتن آن دو، برای من رواست؟ حضرت فرمود: آن دو، دو نفر فتنه انگیزند که میان مردم فتنه انگیزی می کنند و در صدد قتل من و هواداران من هستند و به همین جهت، خونشان هدر و قتلشان برای مسلمانها، روا می باشد؛ با این حال از اقدام آشکار بپرهیز؛ چه اینکه دین اسلام، قتل آشکار را مقید (به اجرای قصاص) کرده است و بترس از اینکه اگر او را آشکارا به قتل رسانی، دلیلش را از تو بپرسند و در اثبات مدعای خود، فرومانی و نتوانی خود را از قصاص برهانی؛ در نتیجه خون مؤمنی از دوستان ما به قصاص خون کافری، ریخته می شود؛ بر شما باد به اقدام پنهانی و غافلگیرانه. محمد بن عیسی گفت: پس اسحاق، همواره در صدد کشتن غافلگیرانه آن دو بود و آنها - که لعنت خدا بر آنها باد - نیز پیوسته از او، دوری می جستند. [1] .