کاسه چینی به دست حضرت ذوب شد

علی بن ابراهیم از پدرش نقل می‌کند که می‌گوید: من خدمت ابوجعفر حضرت امام جواد علیه‌السلام بودم که صالح بن محمد بن سهل متولی اوقاف قم شرفیاب شد و گفت: سرور من! من ده هزار درهم از اموال شما را خرج کرده‌ام و قدرت پرداخت ندارم، مرا حلال کن. ابوجعفر گفت: حلالت کردم. بعد که صالح بن محمد رفت، حضرت فرمود: یک نفر برمی‌جهد و خود را بر روی اموال آل محمد می‌افکند و حق ایتام و مساکین و فقرا و درماندگان در سفر را می‌خورد و می‌بلعد بعد می‌آید و می‌گوید: حلالم کن که هزینه‌ی زندگی کرده‌ام. فکر می‌کنی غیر از این تصور می‌کرده است که من خواهم گفت: «حلالت کرده‌ام»؟ به خدا سوگند که روز واپسین بازپرسی سختی خواهد داشت.
عبدالله محمد بن زید روایت می‌کند که در خدمت امام محمد تقی علیه‌السلام بودم. دیدم که کاسه‌ی چینی پیش آن حضرت بود. فرمود: ای عبدالله! می‌خواهی که از عجایب عادات چیزی مشاهده کنی؟ گفتم: بلی یابن رسول الله صلی الله علیه و آله پس دست مبارک به طرف کاسه دراز کرد فی‌الحال دیدم که آن کاسه بگداخت و آب شد. بار دیگر دست مبارک دراز کرد و باز کاسه چنان شد که اول بود. من گفتم: یابن رسول الله صلی الله علیه و آله این از عجایبات معجزات است که حقتعالی مخصوص شما گردانیده است؟ فرمود: بلی.