شفعه

شیخ طوسی نقل کرده است:
از علی بن مهزیار اهوازی روایت شده که گفت: از امام جواد علیه السلام، راجع به مردی که نسبت به زمینی خواستار اعمال حق شفعه خود شد، پرسیدم و عرض کردم: او رفت که بهای زمین (سهم شریک) را بیاورد؛ ولی نیاورد؛ صاحب زمین چکار کند، هر گاه بخواهد آن را بفروشد؟ آیا می تواند زمین خود را بفروشد؛ا باید منتظر آمدن شریک خود که همان صاحب شفعه است بماند؟
حضرت فرمود: اگر در شهر اوست، سه روز منتظرش بماند؛ اگر طی این مدت، بهای زمین را آورد، چه بهتر و گرنه، صاحب زمین، زمین خود را می فروشد و شفعه او باطل می شود؛ ولی اگر مهلت خواست تا به شهر دیگری برود و بهای زمین را از آنجا بیاورد، به اندازه زمان رفت و برگشت به آنجا، به علاوه سه روز باید منتظر بماند؛ پس اگر آمد و وجه را آورد، چه بهتر و در غیر این صورت، حق شفعه ای برای او نخواهد بود. [1] .