شهادت ناروا

حضرت امام محمد تقی علیه السلام فرمود: به دوستی خدا نرسی مگر با دشمنی عده زیادی از مردم. (ظالم فاجر، قاطع رحم، دروغگو)
از ابن اورمة نقل شده که گفت: معتصم جمعی از وزرای خود را خواست و گفت: شما درباره ی حضرت جواد علیه السلام شهادت ناروا دهید و کاغذهایی به من بنویسید که او خیال خروج دارد. سپس آن حضرت را خواسته و گفت: شما خیال خروج بر من داری؟ حضرت فرمود: به خدا! چنین اراده ای نکرده ام. معتصم گفت: فلانی و فلانی چنین شهادت می دهند. شهود را حاضر کردند. گفتند: آری این کاغذها را از بعضی غلامانت گرفته ایم.
حضرت که در ایوان نشسته بود، دست برداشت و عرض کرد: خدایا! اگر اینها به من دروغ می بندند، آنها را بگیر، ناگاه دیدیم که ایوان سخت به لرزه آمد و می رود و می آید و هر وقت یکی از ما می خواهد بلند شود، می افتد.
معتصم گفت: یا ابن رسول الله! من از گفتار خویش توبه می کنم، دعا کنید تا خداوند اطاق را آرام کند. عرض کرد: خدایا! ایوان را آرام فرما. تو می دانی که اینها دشمنان تو و دشمنان من هستند. ایوان آرام گرفت.