سایه بر سر قرار دادن

کلینی گفته است:
از قاسم صیقل روایت شده که گفت: هیچ کسی را ندیدم که از امام جواد علیه السلام، نسبت به سایه بر سر قرار دادن، سخت گیر تر باشد؛ چنان بود که حضرت به هنگام احرام، دستور می داد سایه بان و گنبد کجاوه (هودج) را با دو چوب کناری آن (که پرده و سایه بان بر روی آنها زده می شود) جمع کنند. [1] .
شیخ صدوق گفته است:
از حسین بن مسلم روایت شده که گفت: از امام جواد علیه السلام سؤال شد که: تفاوت میان سایه چادر (خیمه) و سایه مرکب سواری، چیست؟ حضرت فرمود: سایه بر سر قرار دادن در (هودج و محمل) حال حرکت، جایز نیست و تفاوت میان آن دو، مانند این است که زن، وقتی در ماه رمضان، عادت ماهانه می شود، روزه خود را قضا می کند؛ اما نماز خود را نه. سؤال کننده عرض کرد: درست است، فدایتان گردم! [2] .
و نیز گفته است:
از بکر بن صالح روایت شده که گفت: به امام جواد علیه السلام نوشتم که عمه ام هم سفر و هم نشین من است و در حال احرام، نسبت به گرما ناتوان می باشد؛ آیا اجازه می فرمائید که بر سر او و بر سر خودم، سایه ای قرار دهم؟ حضرت در جوابم نوشت: تنها بر سر عمه ات، سایه قرار بده. [3] .
شیخ طوسی نقل کرده است:
از علی بن محمد روایت شده که گفت: در نامه ای به حضرت نوشتم: کسی که محرم است، آیا می تواند بواسطه اذیت و آزار آفتاب،ا باران وا بیماری، بر سر خود سایه قرار دهد،ا خیر؟ و در صورتی که سایه قرار دهد؛ کفاره بر او واجب می شودا نه؟ حضرت در جوابم نوشت: می تواند سایه قرار دهد و خونی بریزد؛ انشاء الله. [4] .