اعمال شب بیست و هفتم ماه رجب

سید بن طاوس نقل کرده است:
محمد بن عفیر ضبی از امام جواد علیه السلام روایت کرده که فرمود: همانا در ماه رجب، شبی وجود دارد که برای مردم، از آنچه خورشید بر آن می تابد بهتر است و آن شب، شب بیست و هفتم آن است؛ رسول خدا علیه السلام، صبح آن شب به پیامبری رسید و - خدا تو را به خیر و صلاحش توفیق دهد - به یقین، برای عبادت کننده ی در آن شب از شیعیان ما معادل پاداش عبادت شصت سال خواهد بود.
گفته شد: عمل آن شب چیست؟
حضرت فرمود: وقتی نماز عشاء را به جای آوردی و در رختخواب خود خوابیدی؛ در ساعتی از ساعات شب، قبل از نیمه ی شب یا بعد از آن از خواب برخاسته، دوازده رکعت نماز با دوازده سوره، از سوره های نسبتا کوتاه (نه خیلی کوتاه و نه خیلی مفصل) بعد از یاسین تا کافرون به جای می آوری و چون بعد از هر دو رکعت نماز فراغت یافتی، بعد از سلام می نشینی و سوره ی «حمد» را هفت مرتبه و سوره ی «فلق» و سوره ی «ناس» را هفت مرتبه و سوره ی «قل هو الله احد» را هفت مرتبه و سوره ی «قل یا ایها الکافرون» را هفت مرتبه و سوره ی «انا انزلناه» را هفت مرتبه و «آیة الکرسی» را هفت مرتبه، قرائت می کنی و بعد از آنها، این دعا را می خوانی: حمد و ستایش از آن خدایی است که همسر و فرزند، اختیار نکرده و در قدرت و سلطنت، شریک و انبازی ندارد و دوست و یاوری (یا سرپرستی) از روی ضعف و ذلت، برایش متصور نیست و او را بی اندازه بزرگ و با عظمت بشمار؛ خدایا!من، به جایگاه و محل اتصال عزتت بر پایه های عرش تو و به نهایت رحمتت (رحمتی که بالاتر از آن رحمتی نیست) که در کتاب قرآن آن را ثبت کردی (یا و به نهایت رحمتت که همان کتاب توست) و به اسم بزرگتر بزرگتر بزرگتر تو و ذکر و یاد برتر برتر برتر تو و به حق کلمات تام و تمامت که به صدق و راستی و عدل و داد، کمال یافته است، از تو می خواهم که بر محمد و آل محمد، درود فرستی و در حق من، آنچه سزاوار ذات توست، انجام دهی.
آنگاه حاجت خود را، از خدای متعال درخواست کن؛ چه اینکه هیچ حاجتی نخواهی خواست، مگر اینکه بر آورده خواهد شد؛ هر گاه گناه، یا قطع رحم یا هلاکت گروهی از مؤمنان نباشد و با نیت روزه، شب را به صبح می آوری؛ چرا که روزه ی آن روز، مستحب است و معادل یک سال روزه می باشد. [1] .