داد و ستد مالتیم

کلینی آورده است:
از محمد بن اسماعیل روایت شده است که گفت: مردی از شیعیان از دنیا رفت، در حالی که وصیت نکرده بود؛ لذا کارش به قاضی کوفه کشید و عبدالحمید، به عنوان قیم حالش تعیین شد؛ آن مرد مرده، بچه های صغیر، کالا و چند کنیز از خود بر جای گذارده بود؛ عبدالحمید، مال و کالای او را فروخت، اما وقتی خواست کنیزکان او را بفروشد، دلش نیامد؛ چه اینکه مرده، وی را وصی خود قرار نداده بود؛ بلکه او به دستور قاضی، قیم وی شده بود و کنیزکان، ناموس بودند.
راوی گفت: جریان را به اطلاع امام جواد علیه السلام رسانده، عرض کردم: مردی از شیعیان، بدرود زندگی می گوید و به کسی هم وصیت نمی کند و کنیزکانی از خود باقی می گذارد، قاضی نیز کسی از ما را، برای فروش آنها می گماردا گفت: کسی از ما اقدام به فروش آنها می کند؛ دلش راضی نمی شود؛ چه اینکه آنها ناموس اند؛ نظر مبارک شما چیست؟ محمد بن اسماعیل گفت: حضرت در جوابم فرمود: هرگاه اقدام کننده، کسی مثل توا مثل عبدالحمید باشد، مانعی ندارد. [1] .