دعای حضرت برای علی بن مهزیار

شیخ طوسی گفته است:
از حسن بن شمون روایت شده که گفت: این نامه را از امام جواد علیه السلام خواندم که با خط خود، به علی بن مهزیار نوشته بود:
بنام خداوند بخشنده مهربان، ای علی! خدای متعال پاداش نیکویت دهد و در بهشتش، مأوایت بخشد و در دنیا و آخرت، از خفت و خواری در دنیا و آخرت بازت دارد و با ما، محشورت فرماید، ای علی! البته تو را آزمودم و در مورد اخلاص و فرمانبرداری و خدمتگذاری و تکریم و احترام و انجام واجبات، امتحانت کردم و اگر بگویم که مثل و مانندت را ندیده ام، امیدوارم که راست و درست گفته باشم، بنابراین، خدای متعال اجر و پاداش تو را بهشت جاویدان قرار دهد که مقام و منزلت و نیز خدمتگزاری تو در سرما و گرما و شب و روز، بر من پوشیده نیست، از خدای متعال می خواهم، در روز قیامت که خلایق را حاضر می سازد، تو را در رحمتی که مورد رشک و غبطه دیگران است قرار دهد، همانا او شنونده دعا است. [1] .
و نیز آورده است:
در نامه ای که امام جواد علیه السلام از بغداد به علی بن مهزیار نگاشت، آمده است: نامه شما به دستم رسید، متوجه منظورت شده، مسرور و شادمان گشتم، خدای متعال شادمانت گرداند و از خدای کفایت کننده و باز دارنده، امید دارم که مکر و حیله هر حیله گری را کفایت فرماید، انشاء الله تعالی. در نامه دیگری چنین آمده است: منظور تو را در مورد قمیها، متوجه شدم، خدای متعال رهایشان سازد و در کارشان، گشایش آورد، با نوشته ات شادمانم گرداندی و همواره مطالب مسرت بخش بنویس، خدای متعال تو را با بهشت خویش، مسرور و شادمان کند و با خشنودی من، از تو خشنود گردد و از خدای متعال، حسن مساعدت و مهربانی و رأفت را آرزو دارم و حرف و سخنم این است که خدای متعال، ما را بس است و او، بهترین وکیل است.
در نامه دیگری که حضرت در مدینه نوشتند: پس روانه خانه خود شو، خدای متعال تو را در دنیا و آخرت، به سوی بهترین منزل روانه سازد و در نامه دیگری می خوانیم: و از خدای متعال می خواهم که تو را از پیش رو و پشت سر و در تمام حالات، محافظتت فرماید، تو را مژده باد!
که من، امیدوارم خدای متعال، هر شری را از تو دور سازد و از خداوند می خواهم که خیر و صلاحی را که اراده کرده است برای تو در خروج تو (سفر تو) در روزکشنبه تا روز دوشنبه به تأخیر اندازد (تا شومی و بدی روز دوشنبه به تو نرسد، چرا که روز دوشنبه روز شومی است) و تو را در سفر، همراهی کند و در خانواده، جانشینت گردد و دوریت را جبران نماید و با قدرت و توانایی خویش، تو را به سلامت دارد.
علی بن مهزیار گفت: در نامه ای از حضرت خواستم که بر من فراخ گیرد و مال و ثروتی که در اختیار دارم را حلال فرماید و اجازه دهد، حضرت در جوابم نوشت: خدای متعال در روزی تو و خانواده ات و هر کسی که وسعت رزقش را خواستاری از اهل و عیالت، توسعه دهد و برای تو ای علی! نزد من، بزرگترین گشایش است و از خدای متعال می خواهم که تو را در سفر و حضر، قرین عافیت سازد و تو را بر عافیت پیش اندازد و با پوشش عافیتت به پوشاند، همانا او، شنونده دعاست. علی بن مهزیار گفت: از حضرت خواهش دعا کردم و حضرت برایم نگاشت: و اما آنچه از دعا درخواست کردی، البته تو نمی دانی که خدای متعال در نزد من، چه جایگاهی به تو داده است! و چه بسیار تو را از کثرت توجه به تو و دوستی و محبت تو و شناخت افکار و عقایدت، به نام و نسبت خوانده ام، پس خدای متعال برترین روزیهایی که به تو داده را، مستدام دارد و با خشنودی من از تو، از تو راضی و خشنود گردد و به والاترین نیت و مقصودت برساند و با لطف و رحمت خویش، در فردوس برینت جای دهد، همانا او، شنونده دعا است، خدای متعال حفظت کند و دوستت دارد و با لطف و رحمت خویش، هر شر و بدی را از تو، دور دارد و این را با خط خود نوشته ام. [2] .