خدا او را رحمت نکند

حضرت امام محمد تقی علیه‌السلام فرمود: هر کس از برادر و دوست خود به خاطر حسن نیت او خشنود نشود، از بخشش او هم خشنود نشود.
و از محمد بن سنان نقل می‌کند که گفت: خدمت حضرت هادی علیه‌السلام رفتم. حضرت فرمود: ای محمد! در آل فرج (فرج: پدر عمر بن فرج بوده) حادثه‌ای رخ داده است؟ گفتم: آری عمر (بن فرج رحجی حاکم مدینه و مکه از طرف متوکل) مرد. شمردم حضرت بیست و چهار مرتبه فرمود: الحمدلله. گفتم: مولای من! اگر می‌دانستم از این خبر خشنود می‌شوید، پا برهنه می‌دویدم و می‌آمدم.
فرمود: پدرم درباره‌ی چیزی به او مراجعه کرد. به پدرم گفت: گمان می‌کنم مستی. پدرم عرض کرد: خدایا! اگر می‌دانی که من برای رضای تو این روز را تا شب روزه بودم، طعم غارت اموال و ذلت اسیری و دستگیری را به او بچشان. و به خدا! روزگار نگذشت تا اموال و دارائیش را بردند و اسیرش کردند، و اینک مرده است. خدا او را رحمت نکند. خداوند عزوجل دولت را از او گرفت و همیشه دوستانش را بر دشمنانش غلبه می‌دهد و دولتها را از آنها می‌گیرد.