خاکی که طلا شد

به همان منطقی که گفتیم، امام علیه‌السلام نهاد و فطرت مواد را به اذن الله تغییر می‌دهد و اعجاز و خرق عادت می‌کند، می‌تواند نظرش کیمیا و دستش به هر چه رسید در صورت اقتضا طلا گردد.
اسماعیل بن عباس هاشمی روایت کرده و می‌گوید: روز عیدی بود که خدمت حضرت جواد علیه‌السلام رفتم و شکایت از تنگی معاش و گرفتاری زندگی خود نمودم.
حضرت مصلای خود را بلند کرد و یک مشت خاک برگرفت و به من داد، همه‌ی آنها طلا بود، من آن زر ناب را به بازار بردم شانزده مثقال بود و به وسیله‌ی آن گرفتاری‌های خود را برطرف ساختم. [1] .
هیچ تردیدی نیست که مربیان مکتب ربوبی در این گونه معجزات تربیت شده بودند و به اذن الله تصرف در مواد و موالید می‌کردند و به مقتضای زمان و مکان هر وقت موقع مناسب بود، اظهار قدرتی نشان می‌دادند تا ما به الامتیاز آنها با دیگران باشد.