خیانت

از یادآوری جریان پرسش و پاسخ « یحیی بن اکثم » در مجلس مأمون و این که هیچ یک از افراد به جز امام جواد ، نتوانسته بود جواب مسائل شرعی را بدهند ، شدیداً ناراحت بود . می‌دید هر روز بیش از پیش بر محبوبیت امام افزوده می‌شود و آبروی خلفای عباسی روز به روز بیش‌تر می‌رود ! کینه‌ی دیرینه زمانی بیش‌تر شد که دزدی را دستگیر کردند و برای قطع دست او عالم‌نمایان درباری همه نظریات اشتباه دادند ، اما امام با آیات قرآن و دستور خدا ، راه درست مجازات شرعی را بیان کرد .
اکنون که معتصم بر تخت سلطنت تکیه زده بود ، فکر انتقام را در سرش می‌پروراند . وقتی به گذشته‌ها می‌اندیشید و به یاد می‌آورد محمد بن علی - امام جواد - چندین بار آنان را رسوا کرده ، انگیزه‌ی انتقام در ذهنش تقویت می‌شد . از این رو به سراغ دختر برادرش رفت .
او نقطه‌ی ضعف «ام‌فضل » را می‌دانست و فهمیده بود دل خوشی از شوهرش ندارد و گرفتار احساسات زنانه بوده ، به همسر دیگر امام حسادت می‌ورزد . «ام‌فضل » را مناسب‌ترین راه برای عملی کردن نقشه‌ی شومش می‌دید .
با جعفر ، برادر ام‌فضل نقشه‌اش را در میان گذاشت و او را هم برای کشتن امام تحریک کرد . سه نفری - معتصم ، جعفر و ام‌فضل - فکرهایشان را روی هم ریختند .
ام‌فضل زیر چشمی به دانه‌های انگوری که به مرور کم می‌شد ، نگاه می‌کرد و نفس‌نفس می‌زد . می‌دانست چه خیانتی در حق شوهرش می‌کند . پس از کم شدن نوزده حبه‌ی انگور ، وقتی به یاد آورد که بیوه خواهد شد ، فریادی زد و به گریه افتاد .
امام به ام‌فضل - همسر بی‌وفایش - نگاه کرد و متوجه عمل خائنانه‌ی او شد فرمود :
-زن ! می‌دانی چه کردی ؟
ام‌فضل فقط گریه می‌کرد و حرفی برای گفتن نداشت . حضرت دوباره فرمود :
- به خدا قسم ! خدا تو را به مرضی مبتلا خواهد ساخت که هیچ راه درمانی برای آن پیدا نمی‌کنی ؛ حتی از بازگو کردن دردت نیز شرم خواهی کرد .
دو روز بعد انگور مسموم اثر خود را گذاشته و امام در غربت به شهادت رسید . [1] .