آبجو

شیخ طوسی گفته است:
از عثمان بن عیسی روایت شده که گفت: عبدالله بن محمد رازی، به امام جواد علیه السلام نوشت: اگر صلاح می دانید «آبجو» را برایم تفسیر فرمائید، چه اینکه بر ما مشتبه شده و نمی دانیم که بعد از جوشیدن، مکروه استا قبل از آن؟ حضرت در جوابش نوشت: به آبجو نزدیک مشو، مگر وقتی که ظرف آن ضرر نرساند،ا جدید باشد.
عبدالله بار دیگر به امام جواد علیه السلام نوشت: خدمتتان نامه نوشتم و راجع به آبجو، قبل از جوشیدن سؤال کردم، جنابعالی در جوابم مرقوم فرمودید وقتی آن را بنوشم که در ظرف جدید باشد،ا ضرر نرساند و من اندازه ضرر و تازه بودن را نمی شناسم، او از حضرت خواست که برایش توضیح دهد و بفرماید: آیا نوشیدن آبجوی که در ظرفهای سفالی، شیشه ای،ا چوبی عمل آمده باشد، درست است؟ حضرت در پاسخش نگاشت: فرآوری آبجو در ظرف شیشه ای و در ظرف سفالی نو و تازه، سه بار فرآوری شده و به عمل می آید و بعد از سه بار دیگر به آن ظرف باز نمی گردند (و در آن فرآوری نمی شود) و به ظرف جدیدی منتقل می گردد و ظرفی چوبی نیز مثل آن (مثل ظرف سفالی) است. [1] .
محدث نوری آورده است:
از ابراهیم بن مهزیار، به نقل از برادرش روایت شده که گفت: علی بن محمد حضینی، در نامه ای به امام جواد علیه السلام راجع به آبجو از حضرت سؤال کرد و نوشت همانا من مرد کهنسالی هستم و آبجو، به هضم غذایم کمک می کند و طعام را برایم گوارا می کند، نظر مبارکتان در مورد نوشیدن آن، برای من چیست؟ حضرت در جوابش نوشت: نوشیدن آبجو، اگر برای بار اول فرآوری شود وا برای بار دوم در ظرفهای شیشه ای و سفالی، فرآوری گردد، مانعی ندارد، ولی اگر ظرف به آن عادت کرد (و سه بارا بیشتر در آن فرآوری شد) پس به آن آب جو نزدیک مشو.
علی بن مهزیار گفت: نامه امام را برایم خواند و به من گفت: متوجه منظور امام از عادت کردن ظرف نمی شوم، لذا دوباره، در نامه ای به حضرت نوشت: فدایت شوم! اندازه عادت کردن ظرف را به دست نیاوردم، لطفا برایم توضیح دهید تا بدان عمل نمایم. حضرت در جواب او نوشت: هر ظرفی که سها چهار بار در فرآوری آبجو مورد استفاده قرار گیرد، به آن عادت می کند و موجب جوش آمدن و سر رفتن آن می گردد، وقتی هم که جوش آمد، حرام می شود و چون حرام گردید، از آن پرهیز کن.[2] .