تفسیر آیه «و وفیت کل نفس»

شیخ طوسی گفته است:
محمد بن احمد بن حماد مروزی [1] معروف به ابو علی محمودی گفت: امام جواد علیه السلام نامه ای به پدرم نوشت که در بخشی از آن - چنانکه گویا مرگ امروز و فردا [2] فرا می رسد - آمده بود: (و فیت کل نفس ما کسبت و هم لاظلمون) [3] «و به هر کس - آنچه از اعمال برای خود - فراهم کرده، بطور کامل داده شود و به آنها، ستم نخواهد شد.» اما دنیا، ما در حال گشت و گذار در شهر های آن می باشیم و هر کس دل در گرو دوستش داشته و دین و مرام او را گردن گزارد بهقین با او خواهد بود، هر چند از وی، فرسنگها فاصله داشته باشد. و اما جهان آخرت، بی گمان محل ثبات و قرار و پایداری است.
ابو علی محمودی افزوده است: امام جواد علیه السلام بعد از وفات پدرم در نامه ای خطاب به من نوشت: پدرت - خدا از او خشنود باد -، در حالی از دنیا رفت که نزد ما، حالتی نیکو و پسندیده داشت و تو هم (خدا کند که) از آن حال پسندیده، فاصله نگیری! [4] .