نیکی مضاعف

خیلی تعجب کرده بودم، پیش خود فکر می‌کردم این چه کاری بود که او کرد! مگر یک شاخه گل چه ارزشی داشت، آیا عمرش بیش از یکی دو روز بود، وقتی طراوتش را از دست بدهد باید درون سطل زباله انداخته شود.
دیگران نیز مثل من تعجب کرده بودند. عده‌ای با هم در گوشی صحبت می‌کردند، عده‌ای هم مات و مبهوت مانده بودند که حکمت این کار چه بود.
طاقتم تمام شد، پرسیدم: ای پسر رسول خدا، این چه کاری بود که شما کردید، آن کنیز فقط یک شاخه گل بی‌مقدار به شما داد نه بیشتر، آن وقت شما او را آزاد کردید، آیا این لطف بیش از حد نیست.
امام حسن مجتبی علیه السلام که آن مجالس را برای تربیت امت اسلام ترتیب می‌داد و همه‌ی حرکات و سخنانش درس زندگی برای شنوندگان بود، با تبسمی به زیبایی بهار به همه‌ی افراد جمع نگریست، سپس رو به من کرد و گفت «این که نیکی و مهربانی کسی را با نیکویی بیشتری پاسخ دهی کمال ادب آدمی را می‌رساند» و سپس خطاب به همه حضار فرمود: خدا در قرآن فرموده است هنگامی که کسی به شما تحیت می‌گوید: و احترام می‌کند پاسخ محبت او را به بهترین شکل ممکن بدهید، [1] حال شما بگویید آیا پاسخ خوبی آن کنیز می‌توانست چیزی بهتر از آزادی‌اش باشد؟ [2] .