نوه و فرزند پیامبر

طبرانی با سند خود از معمر، از ایوب از ابن‌سیرین نقل کرده است:حسن بن علی علیه‌السلام فرمود:
اگر میان جابرسا و جابلقا را جست و جو کنید، کسی را که جدش پیامبر صلی الله علیه و آله باشد جز من و برادرم پیدا نخواهید کرد، و [با این حال،] من می‌بینم که دور معاویه جمع می‌شوید، «و نمی‌دانم شاید او برای شما فتنه، و تا چندگاهی وسیله‌ی برخورداری باشد» [1] .
معمر گفت:جابرسا و جابلقا، مشرق و مغرب است. [2] .
ابن‌عبد ربه می‌گوید:حسن بن علی علیه‌السلام نزد معاویه رفت. عمرو بن عاص به معاویه گفت:ای امیر! حسن در سخن گفتن، ناتوان است. اگر وادارش کنی که بر منبر رود و سخن گوید و مردم سخنش را بشنوند، عیبش آشکار می‌شود و از چشم مردم می‌افتد. و معاویه چنین کرد و او بر منبر رفت، و زیبا سخن گفت، سپس فرمود:ای مردم! اگر در میان شرق و غرب مدینه، در جست و جوی فرزند پیامبر خود برآیید، جز من و برادرم را نیابید [با این حال، سراغ معاویه رفته‌اید] «و نمی‌دانم شاید او برای شما فتنه و تا چندگاهی وسیله‌ی برخورداری باشد.» عمرو بن عاص ناراحت شد و خواست سخنش را قطع کند، از این رو گفت:ابامحمد! آیا خرما را توصیف می‌کنی؟ فرمود:آری. باد شمال بارورش می‌کند و باد جنوب آن را می‌پرورد و آفتاب آن را می‌رساند و ماه آن را رنگ‌آمیزی می‌کند.
گفت:ای ابامحمد! آیا چگونگی دستشویی رفتن را بیان می‌فرمایی؟ فرمود:آری، از بیرون روی در زمین هموار خودداری می‌کنی تا از دید مردم پنهان شوی. رو به قبله و پشت به قبله ننشین، و با سرگین و استخوان، خود را پاک نکن، و در آب راکد بول نکن. [3] .
اربلی می‌گوید:به امام حسن علیه‌السلام گفته شد:تو عظمت داری. فرمود:نه، بلکه عزت دارم؛ خداوند متعال فرمود:«و عزت، متعلق به خدا و پیامبر او و مؤمنان است [4] «. [5] .
در نقل دیگری آمده است:کسی به امام حسن علیه‌السلام گفت:در تو کبر است. فرمود:هرگز، کبر تنها متعلق به خداست، در من عزت است. [6] .
اربلی می‌گوید:
کسی نزد امام حسن علیه‌السلام آمد و گفت:فلانی از تو بدگویی می‌کند. امام حسن علیه‌السلام فرمود:مرا در زحمت انداختی؛ اکنون تصمیم گرفتم از خدا برای خودم و او آمرزش بخواهم. [7] .
یعقوبی می‌گوید:
معاویه گفت:کسی نزد من سخنی که نخواهم تمام شود، محبوب‌تر از حسن بن علی علیه‌السلام نگفته است و از او هرگز سخن ناسزایی نشنیده‌ام مگر یک بار که درباره‌ی زمینی میان او و عمرو بن عثمان بن عفان برخوردی پیش آمد، و حسن بن علی علیه‌السلام کاری کرد که عمرو نپسندید، و حسن علیه‌السلام فرمود:او نزد ما جز چیزی که خوارش کند ندارد. این، بدترین ناسزایی بوده که از او شنیده‌ام. [8] .