ارمغان روزه‌دار

صدوق رحمه الله با سند خود از امام حسن علیه‌السلام نقل کرده است:ارمغان مرد روزه‌دار این است که محاسن خود را عطر زند و لباس خود را خوشبو کند، و تحفه‌ی زن روزه‌دار این است که سر خود را شانه زند و لباس خود را خوشبو کند. [1] .
طبرسی رحمه الله از عمیر بن مامون - که دخترش همسر امام حسن علیه‌السلام بود - نقل کرده است:دخترم گفت:ابن‌زبیر، امام حسن علیه‌السلام را به غذای مهمانی فراخواند، و آن حضرت - که روزه بود - برخاست، ابن‌زبیر گفت:[آقاجان!] همان‌جا باش تا تو را ارمغان روزه‌دار دهم؛ پس بر محاسن حضرت عطر زد و لباسش را خوشبو کرد، و آن حضرت فرمود:و این چنین است ارمغان زن روزه‌دار که موی سر خود را شانه زند، و لباسش را خوشبو کند. [2] .