اوصاف خداوند متعال

صدوق رحمه الله با سند خود نقل کرده است:
کسی نزد حسن بن علی علیه‌السلام آمد و عرض کرد:ای فرزند رسول خدا! پروردگار خود را برایم آن چنان توصیف کن که گویی او را می‌بینم. حسن بن علی علیه‌السلام مدتی طولانی سر به زیر افکند، سپس سر بلند کرد و فرمود:
سپاس آن خدایی را که آغازی شناخته شده، پایانی سرآمده، پیشینی ادراک شده، پسینی محدود، مدتی پایان پذیر برای او نیست، نه شخص [و جسمیت] دارد تا تقسیم پذیرد، و نه اختلاف صفت [با ذات] دارد تا محدود گردد. پس عقل‌ها و دریافت‌هایش، اندیشه‌ها و خطورهایش و خردها و سازوکارهایش، حقیقت صفت او را درنیابند؛ تا [بتوانی] بگویی:چه زمانی پدید آمد؟ از چه سرچشمه گرفت؟ و بر چه چیز آشکار گشت؟ در چه چیز پنهان شد؟ چرا آن چیز را نیافرید؟
او آغازکننده‌ی نوآفرین است، آغاز کرد آنچه را نو آفرید، نو آفرید آنچه را آغاز کرد، آنچه خواست انجام داد و آنچه فزون پذیرد، خواست. این خدای شما، پروردگار جهانیان است. [1] .