راضی به تقدیر خداوندی

ابن‌عساکر با سند خود از محمد بن یزید مبرد نقل کرده است:
به حسن بن علی علیه‌السلام گفته شد:ابوذر می‌گوید:برای من، نداری محبوب‌تر از دارایی و بیماری محبوب‌تر از تندرستی است.
حسین بن علی علیه‌السلام فرمود:خدا ابوذر را رحمت کند؛ اما من می‌گویم:هر کس بر خیر بودن آنچه (از دارایی و نداری، بیماری و تندرستی) که خدا برایش برگزیده است تکیه کند، آرزو نمی‌کند که در حالت دیگری باشد. این، حد راضی ماندن به آن اموری است که قضا [ی خداوندی] پیش آورده است. [1] .
کلینی رحمه الله با سند خود از امام صادق علیه‌السلام نقل کرده است:
حسن بن علی علیه‌السلام با عبدالله بن جعفر دیدار کرد و به او فرمود:عبدالله! چگونه مؤمن، مؤمن خواهد بود، با این که از قسمت [و مقدر] خود، ناخشنود است و مقام خود را کوچک می‌شمارد، در حالی که فرمانروای او خداست. و من برای کسی که در قلبش جز رضا [ی به مقدرات خدا] خطور نکند، ضمانت می‌کنم که خدا را بخواند و مستجاب شود. [2] .