توحید و ولایت، رمز شفاعت‌

در کتاب «مناقب» آمده است:
محمد بن اسحاق می‌گوید: روزی ابوسفیان نزد امیرالمؤمنان علی علیه‌السلام آمد و گفت: یا اباالحسن؛ من به تو احتیاجی دارم.
حضرت فرمود: چه حاجتی داری؟
گفت: به همراه من نزد پسر عمویت محمد برویم، از او درخواست نمایی تا میان ما قراردادی بنویسد.
علی علیه‌السلام فرمود:
ای ابوسفیان؛ پسر عمویم رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم با تو قرار و پیمانی بسته است که هرگز از آن باز نخواهد گشت.
فاطمه‌ی زهرا علیهاالسلام پشت پرده شاهد این گفتگو بود، امام حسن علیه‌السلام نیز که کودکی چهارده ماهه بود در برابر مادرش راه می‌رفت.
ابوسفیان به حضرت زهراء علیهاالسلام گفت: ای دختر محمد؛ به این کودک بگو: به خاطر من نزد جدش سخنی گوید تا به وسیله‌ی آن، بر عرب و عجم مهتری و آقایی کند.
در این هنگام امام حسن علیه‌السلام به سوی ابوسفیان آمد، دستی بر بینی و دست دیگری بر ریش او زد، تا آنکه خداوند متعال زبان او را با این سخن گفتن گویا ساخت و فرمود:
یا اباسفیان؛ قل: «لا اله الا الله، محمد رسول الله» حتی أکون شفیعا.
ای ابوسفیان؛ تو بگو: «لا اله الا الله، محمد رسول الله» تا من شفیع تو گردم.
وقتی امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام این منظره را دید، فرمود:
الحمدلله الذی جعل فی آل محمد من ذریة محمد المصطفی صلی الله علیه و آله و سلم نظیر یحیی بن زکریا. (و آتیناه الحکم صبیا) [1] .
حمد و سپاس مخصوص خدایی است که در آل محمد علیهم‌السلام ذریه‌ای از محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم قرار داد که نظیر یحیی بن زکریا علیه‌السلام است (که خداوند درباره‌ی او می‌فرماید:)، «و ما فرمان (نبوت) را در کودکی به او دادیم.» [2] .