پیامبر و محک دوستی در ایمان

ابوذر غفاری رحمه الله می‌گوید:
در حضور رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بودم که دیدم آن حضرت امام حسن و امام حسین علیهماالسلام را می‌بوسید و می‌فرمود:
من احب الحسن و الحسین و ذریتهما مخلصأ لم تلفح النار وجهه، و لو کانت ذنوبه بعدد رمل عالج، الا ان یکون ذنبا یخرجه من الایمان.
هر کس حسن و حسین و فرزندان آن‌ها از روی اخلاص دوست داشته باشد آتش جهنم چهره‌ی او را نمی‌سوزاند، اگر چه گناهانش به اندازه‌ی ریگهای بیابان باشد، مگر آن که دارای گناهی باشد، که موجب خروج او از ایمان گردد [1] .