مصرف زکات‌

صدوق از محمد بن عبدالجبار نقل می‌کند که:
یکی از شیعیان، توسط احمد بن اسحاق به امام هادی علیه‌السلام نوشت: به هر یک از برادران ایمانی خود، دو درهم و سه درهم از زکات می‌دهم [آیا درست است]؟ امام علیه‌السلام در پاسخ نوشت: به خواست خدا انجام ده.
و نیز با سند خود از علی بن بلال نقل می‌کند که گفت:
به امام هادی علیه‌السلام نوشتم: آیا می‌شود زکات فطره عیال خود را که ده نفر [یا] کمتر، و یا بیشترند، به یک نفر نیازمند امامی داد؟ امام علیه‌السلام در پاسخ نوشت: آری، انجام ده.
کلینی با سند خود از احمد بن حمزه نقل می‌کند که گفت: به امام هادی علیه‌السلام عرض کردم: یکی از شیعیان شما که زکات بدهکار است، و خویشانی دارد که همه به امامت شما قائلند، آیا می‌تواند همه زکات خود را به ایشان بپردازد؟ فرمود: آری.
کلینی با سند خود از عمران بن اسماعیل نقل می‌کند که گفت: به امام هادی علیه‌السلام نوشتم: من فرزندانی از دختر و پسر دارم، آیا می‌توانم چیزی از زکات به ایشان بدهم؟
امام علیه‌السلام در پاسخ نوشت: این برای شما جایز است.
طوسی با سند خود از سلیمان بن حفص نقل می‌کند که گفت:
از امام هادی علیه‌السلام شنیدم می‌فرمود: اگر کسی را پیدا نکردی که مستحق زکات فطره باشد، همان وقت، پیش از نماز عید آن را کنار بگذار، و زکات فطره، [برای هر کسی] یک صاع خرما، یا قیمت آن در همان شهر زکات است.
قال الصدوق:
روی محمد بن عبدالجبار: أن بعض أصحابنا کتب علی یدی أحمد بن اسحاق الی علی بن محمد العسکری علیهماالسلام: أعطی الرجل من اخوانی من الزکاة الدرهمین و الثلاثة.
فکتب: افعل ان شاء الله [1] .
و روی أیضا: عن محمد بن عیسی، عن علی بن بلال قال: کتبت الی الطیب العسکری علیه‌السلام: هل یجوز أن یعطی الفطرة عن عیال الرجل، وهم عشرة أقل أو أکثر رجلا محتاجا موافقا؟ فکتب علیه‌السلام: نعم، افعل ذلک [2] .
روی الکلینی: عن محمد بن یحیی و محمد بن عبدالله، عن عبدالله بن جعفر، عن أحمد بن حمزة [3] ، قال: قلت لأبی‌الحسن علیه‌السلام: رجل من موالیک له قرابة، کلهم یقول بک، و له زکاة، أیجوز له أن یعطیهم جمیع زکاته؟ قال: نعم [4] .
و روی أیضا: عن محمد بن یحیی، عن أحمد بن محمد، عن عمران بن اسماعیل بن عمران القمی، قال: کتبت الی أبی‌الحسن الثالث علیه‌السلام: أن لی ولدا رجالا و نساء، أفیجوز لی أن أعطیهم من الزکاة شیئا؟ فکتب علیه‌السلام: أن ذلک جائز لکم [5] .
روی الطوسی: عن محمد بن الحسن الصفار، عن محمد بن مسلم، عن سلیمان بن حفص المروزی [6] ، قال: سمعته یقول:
ان لم تجد من تضع الفطرة فیه فاعزلها تلک الساعة قبل الصلاة و الصدقة بصاع من تمر أو قیمته فی تلک البلاد دراهم [7] .