فبحق من ائتمنکم علی سره

«ائْتَمَنَکم» از ماده «امن» بوده و به معنی «شما را امین دانست»، می‌باشد.
منظور زائر در این فراز، قسم دادن ائمّه اطهار علیهم السلام به خداوند متعال است. همان که ائمّه علیهم السلام را اُمنا و امین‌ها بر اسرار خود دانسته است. اسرار الهی عبارت است از علوم و معارفی که بیان و افشای آن مگر برای اهل آن جایز نیست. ائمّه اطهار علیهم السلام حافظ و امین بر اسرار الهی بوده، آن را حفظ نموده (همچنان که در فراز «حفظه سِرّ اللّه» بیان شد) و امانت‌داران اسرار خداوند بوده‌اند و بعضی از آن امانت‌ها را به اهلش می‌رساندند. حضرت امام صادق علیه السلام در خطبه‌ای اشاره به فضائل ائمّه علیهم السلام کرده، فرمودند: «اسْتَوْدعهُ سِرّه و اسْتَحْفظه عِلْمه».[1] . خداوند آنان را ودیعه‌داران و امانت‌دارانِ سِرّ خود قرار داد و آنان را محافظت‌کنندگان علمش محسوب کرد.