عبدالله بن محمد بن عبدالله بن یاسین

مرحوم قزوینی وی و عبدالله بن محمد اصفهانی را از اصحاب امام هادی علیه‌السلام به شمار آورده و چند روایت را از او نقل نموده است:
1 - عبدالله بن محمد بن عبدالله بن یاسین می‌گوید: از عبد صالح علی بن محمد بن علی الرضا علیهم‌السلام در سامرا شنیدم که پدرانش را یاد می‌نمود، می‌فرمود: امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرموده: «العلم وراثة کریمة و الآداب حلل حسان و الفکر مرآة صافیة و الاعتذار منذر ناصح و کفی بک أدبا ترکک ما کرهته لغیرک». [1] .
«علم میراث ارزشمندی است، آداب زیورهای خوبی هستند، تفکر و اندیشه آینه‌ای شفاف است، عذرخواهی بیم دهنده‌ی خیرخواهی است (موجب می‌گردد که انسان کاری را که مجبور شود از آن عذرخواهی نماید، انجام ندهد) برای ادب تو همین بس است که چیزی را که انجام آن از دیگری ناخوشایند توست انجام ندهی».
2 - و نیز از آن حضرت نقل نموده که امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود: «ما أنعم الله علی عبد نعمة فشکرها بقلبه الا استوجب المزید فیها قبل أن یظهر شکرها علی لسانه». [2] .
«وقتی که خداوند نعمتی به بنده‌ای داد و آن بنده در دل سپاس نمود موجب افزونی آن نعمت می‌گردد پیش از آنکه سپاس آن را بر زبان آشکار نماید».