علم الله تعالی

عن أیوب بن نوح أنه کتب الی ابی‌الحسن علیه‌السلام یسأله عن الله عزوجل، أکان یعلم الاشیاء قبل أن یخلق الاشیاء و کونها، أو لم یعلم ذلک حتی خلقها و أراد خلقها و تکوینها، فعلم ما خلق عند ماخلق، و ما کون عند ما کون؟ فوقع علیه‌السلام بخطه:
لم یزل الله عالما بالاشیاء قبل أن یخلق الاشیاء کعلمه بالاشیاء بعد ما خلق الاشیاء. کلام آن حضرت در علم خدای بزرگ ایوب بن نوح گوید: به آن حضرت نامه نوشتم و در مورد خداوند پرسیدم: آیا قبل از خلقت موجودات و ایجادشان به آنها آگاهی داشته است یا هنگامی که قصد خلقت و آفرینش آنها را نمود و خلقشان کرد به مخلوقاتش آگاه شد و به موجوداتش واقف گردید؟ آن حضرت به خط خود نوشت: خداوند از آغاز به موجودات آگاه بود، قبل از آن که آنها را بیافریند، همانند دانائی و علم به موجودات بعد از خلقت آنها.
کلامه فی التوحید و عدم جسمیة الله سبحانه
سئل علیه‌السلام عن التوحید و عن الله انه جسم او لا جسم، فقال علیه‌السلام:
ان للناس فی التوحید ثلاثة مذاهب: مذهب اثبات بتشبیه، و مذهب النفی، و مذهب اثبات بلا تشبیه، فمذهب الاثبات بتشبیه لا یجوز، و مذهب النفی لا یجوز، و الطریق فی المذهب الثالث اثبات بلا تشبیه. کلام آن حضرت در توحید و جسم نداشتن خدای بزرگ
آن حضرت از توحید سؤال شد و این که آیا خدا جسم است یا جسم نمی‌باشد؟ فرمود:
مردم در مورد توحید خداوند سه گونه تفکر می‌کنند: تفکر اثباتی با تشبیه نمودن خداوند به مخلوقات، و تفکری که خدا را به کلی نفی می‌کند، و تفکر اثباتی که بر پایه‌ی شبیه ساختن خداوند به مخلوقات استوار نیست، عقیده‌ی اثبات خدا با تشبیه نمودن جائز نیست، و روشی که خدا را نفی می‌کند نیز باطل است، و روش صحیح سومین نظر است، یعنی اثبات خدا بدون شبیه نمودن او به مخلوقات.