علی بن عبدالغفار

شیخ طوسی و برقی او را از اصحاب امام هادی علیه‌السلام به شمار آورده‌اند. [1] .
و مرحوم کلینی با ذکر سند از وی نقل کرده: هنگامی که امام حسن عسکری علیه‌السلام را زندانی نمودند، بنی‌العباس من جمله صالح بن علی (جهت درخواست به شهادت رساندن حضرت) نزد صالح بن وصیف آمدند، صالح به آنان گفت: چه کار کنم؟ دو نفر از بدترین اشخاص را که در توانم بوده بر او گماشته‌ام ولی آنان به شدت به عبادت و نماز و روزه رو آورده‌اند. مذمت او را به آنان گفتم، به من گفتند: چه می‌گویی درباره‌ی کسی که روزها را به روزه و شب‌ها را به نماز می‌گذراند نه سخنی می‌گوید و نه به غیر از عبادت توجهی می‌نماید وقتی که به او می‌نگریم اندام ما می‌لرزد و حالت ترسی به ما دست می‌دهد که بر نفس خویشتن مسلط نیستیم. وقتی این را از صالح بن وصیف شنیدند منصرف شدند. [2] .