نام کتاب : دانشنامه امام هادی علیه السلام نویسنده : جمعی از نویسندگان جلد : 1 صفحه : 717
علم داشتن بر اسم اعظم الهی
یکی از مواهبی که خداوند به ائمّه اطهار علیهم السلام عنایت کرده،
دانستن اسمِ اعظمِ الهی است. قال عَلی بن محمّد الهادی علیه السلام: «إسْم
اللّه الأَعْظم ثَلاثة و سَبْعون حَرْفاً، کان عِنْد آصِف حَرف فَتَکلّم
بِه فَانخَرَقت لَه الأَرْض فیما بَینه و بَینَ سَبأ، فَتَناول عَرْش
بِلْقیس حَتّی صیره إلی سُلَیمان ثُمّ انبَسَطت الأرْض فی اقلّ مِن طَرْفَة
عَین و عِنْدَنا مِنْه إثْنان و سَبْعون حَرفاً و حَرْف عِنْد اللّه
مُسْتأثر بِه فی عِلْم الغَیب».[1] . امام هادی علیه السلام فرمودند: اسم
اعظم الهی هفتاد و سه حرف است و آصف یک حرف از آن را میدانست. لذا به
وسیله همان یک حرف، زمین را بین محل ایستادن خود و کشور سبا شکافت و تخت
بلقیس را گرفته، نزد سلیمان آورد و سپس زمین را در کمتر از یک چشم بر هم
زدن بست و در نزد ما هفتاد و دو حرف از اسم اعظم الهی وجود دارد و یک حرف
آن را فقط خدا میداند.
[~hr~]پی نوشت ها: (1) کافی، ج 1، ص 230. منبع: پرچمداران هدایت، تدبری در زیارت جامعه کبیره؛ سید احمد سجادی؛ انتشارات اسوه؛ چاپ اول خرداد 1388.
نام کتاب : دانشنامه امام هادی علیه السلام نویسنده : جمعی از نویسندگان جلد : 1 صفحه : 717