سپاهیان امام هادی

راوندی رحمه الله پیرامون داستان تل مخالی سامرا می‌گوید: داستان آن، این است که خلیفه عباسی به سپاه خود که 90 هزار مرد جنگجوی اسب سوار از ترکان ساکن سامرا بودند دستور داد تا هر یک توبره اسب خود را از گل سرخ پر کند، و آن را در دشتی پهناور، به روی هم بگذارند، پس انجام دادند، و چون همچون کوه بزرگی شد خود بر آن رفت، و امام هادی علیه‌السلام را خواست و بالا برد، و گفت: تو را آوردم تا [شکوه] سپاهم را ببینی، و دستور داده بود تا افراد و اسب‌ها ابزار جنگی دفاعی همچون سپر و زره بپوشند، و اسلحه برگیرند، آنان در بهترین شکل، و بالاترین آمادگی و بزرگترین شکوه نمایان شدند، قصد خلیفه این بود که دل هر شورشی را بشکند [و مرعوب کند]، نگرانی او از امام هادی علیه‌السلام این بود که به یکی از خاندان خود فرمان شورش دهد. امام هادی علیه‌السلام فرمود: آیا می‌خواهی که من نیز سپاهم را به تو نشان دهم؟ گفت: آری. پس امام علیه‌السلام از خدای متعالی خواست، و ناگاه میان آسمان و زمین، از مشرق تا مغرب، از فرشتگان سر تا پا مسلح پر شد، خلیفه بیهوش شد، چون به هوش آمد. امام هادی علیه‌السلام فرمود: ما با شما در دنیا رقابت نمی‌کنیم، ما به کار آخرت خود سرگرمیم، سوء ظن نداشته باش.
قال الراوندی:
- فی حدیث تل المخالی - و ذلک أن الخلیفة [1] أمر العسکر و هم تسعون ألف فارس من الأتراک الساکنین بسر من رأی أن یملأکل واحد مخلاة فرسه من الطین الأحمر، و یجعلوا بعضه علی بعض فی وسط بریة واسعة هناک، ففعلوا، فلما صار مثل جبل عظیم صعد فوقه، و استدعی أباالحسن علیه‌السلام و استصعده و قال: استحضرتک لنظارة خیولی، و قد کان أمرهم أن یلبسوا التجافیف [2] و یحملوا الأسلحة، و قد عرضوا بأحسن زینة و أتم عدة و أعظم هیبة، و کان غرضه أن یکسر قلب کل من یخرج علیه، و کان خوفه من أبی‌الحسن علیه‌السلام أن یأمر أحدا من أهل بیته أن یخرج علی الخلیفة. فقال له أبوالحسن علیه‌السلام: و هل ترید أن أعرض علیک عسکری؟
قال: نعم. فدعا الله سبحانه، فاذا بین السماء و الأرض من المشرق الی المغرب ملائکة مدججون، فغشی علی الخلیفة، فلما أفاق. قال أبوالحسن علیه‌السلام: نحن لا ننافسکم فی الدنیا، نحن مشتغلون بأمر الآخرة، فلا علیک شی‌ء مما تظن [3] .