زائر لکم لائذ عائذ بقبورکم

«زائر» به معنی زیارت‌کننده و دیدارکننده بوده و جمع آن «زوار» است.
«لائذ» از ماده «لوذ» به معنی کسی که پناهنده‌شده و ملحق گردیده و التجا نموده و استغاثه کرده، می‌باشد. «عائذ» از ماده «عوذ» به معنی کسی که پناه آورده است، می‌باشد. در این فراز زائر تأکید می‌نماید که من با قصد و توجّه به زیارت شما آمده‌ام و شما را قصد کرده، به درود فرستادن به شما مشغول گشته و از شما استمداد جسته‌ام و این زیارت را وظیفه خود دانسته، به عهد و وظیفه خود عمل می‌کنم، به امید آنکه جزء شفیع‌شدگان شما در صحرای محشر قرار گیرم. چرا که پناهنده و ملحق‌شده به قبرهای شما هستم. قال الرضا علیه السلام: «اِن لِکل امامٍ عهداً فی عنُقِ أولیائه و شیعته و ان مِن تَمام الوفاء بِالْعَهْد و حسن الاداء زِیارةُ قُبُورهم، فَمَن زارهم رَغْبة فی زِیارتهم و تَصْدیقاً بما رَغبوا فیه کان أئمَّتهُم شُفعاءهم یوْم القِیامَة».[1] .
امام رضا علیه السلام فرمودند: هر امامی به گردن دوستان و شیعیان خود، عهدی دارد که با زیارت قبور آنان، وفای به این عهد به خوبی کامل می‌گردد. پس، هر که با رغبت و علاقه و تصدیق و باور داشتن به آنچه آنان ترغیب کرده‌اند زیارتشان کند، امامانِ آنها در روز قیامت شفاعتشان کنند. از آنجایی که نور و طینت ائمّه اطهار علیهم السلام یکی است، هر کس یکی از ائمّه را زیارت نماید، مانند آن است که بقیه آنان را نیز زیارت نموده است.
قال الکاظم علیه السلام: «مَن زار أوّلنا فَقَدْ زار آخِرنا و مَنْ زار آخِرنا فقد زار أَوّلنا، و مَنْ تَولّی أَوّلنا فَقَدْ تَولّی آخِرنا، و مَنْ تولّی آخِرنا فَقَد تَولّی أَوّلنا».[2] .
امام کاظم علیه السلام فرمودند: هر که اوّلین ما را زیارت کند، آخرین ما را زیارت کرده باشد و هر که آخرین ما را زیارت کند، اوّلین ما را زیارت کرده باشد و هر که ولایت اوّلین ما را بپذیرد، ولایت آخرین ما را پذیرفته است و هر که ولایت آخرین ما را بپذیرد، ولایت اوّلین ما را پذیرفته است.
زائر معتقد است امام سلام او را می‌شنود و جواب او را می‌دهد. پس امام همیشه زنده است و مقام او از مقام شهید (که روزی‌خور نزد خداست) بسیار بالاتر است.
قال الصادق علیه السلام: «مَنْ زارنا فی مَماتنا فَکانما زارِنا فی حَیاتنا».[3] .
امام صادق علیه السلام فرمودند: هر کس پس از مرگمان ما را زیارت کند، چنان است که در زمان حیاتمان زیارت کرده است. زائر با عشق و محبّت به زیارت رفته، ولی می‌داند این زیارت محفوظ است و ائمّه علیهم السلام جواب او را خواهند داد. چرا که به زیارت خانواده کَرَم و رحمت رفته است. قال رسول اللّه صلی الله علیه وآله: لَمّا سَأَله الحسن بن علی علیه السلام: «یا أبتاه، ما جَزاء مَنْ زارکَ؟ یا بنی، مَن زارنی حَیا و مَیتاً أَوْ زار أباک أَوْ زار أخاکَ أو زارکَ کان حقّاً عَلَی أن أزوره یوْم القیامة فَاَخْلصهُ مِن ذُنُوبه».[4] .
امام حسن علیه السلام به رسول خدا صلی الله علیه وآله عرض کرد: پدر جان! پاداش کسی که شما را زیارت کند چیست؟ رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمود: فرزندم هر که در زمان حیات یا پس از مرگم مرا یا پدر تو یا برادرت و یا خودت را زیارت کند، بر من است که در روز قیامت به دیدارش روم و او را از گناهانش نجات دهم.