زنده کردن الاغ

و نیز طبرسی با سند از محمد بن سنان زاهری نقل می‌کند که گفت:
امام هادی علیه‌السلام به حج رفته بود، در برگشت به مدینه یک کرد خراسانی را دید که نزد الاغ مرده خود ایستاده، و گریه می‌کند و می‌گوید: بار سفرم را با چه حمل کنم؟
به امام علیه‌السلام که از آنجا عبور کرده بود گفتند: این خراسانی از موالیان شما خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله است، پس حضرت علیه‌السلام، به الاغ مرده نزدیک شد و فرمود: گاو بنی اسرائیل ارجمندتر از من در درگاه خدا نیست، برخی از آن را به مرده زدند و زنده شد. سپس با پای راست خود به الاغ مرده زد و فرمود: به اذن خدا برخیز، پس الاغ به حرکت درآمد و برخاست، و خراسانی [خوشحال شده] بار خود را بر آن نهاد و به مدینه آمد. و هر بار که حضرت علیه‌السلام [، از جایی] عبور می‌کرد، با انگشتان دست به او اشاره می‌کردند، و می‌گفتند: این کسی است که الاغ خراسانی را زنده کرد.
و قال أیضا:
حدثنی أبوالتحف المصری، یرفع الحدیث برجاله الی محمد بن سنان الزاهری قال: کان أبوالحسن علی بن محمد علیهماالسلام حاجا، و لما کان فی انصرافه الی المدینة وجد رجلا خراسانیا واقفا علی حمار له میت یبکی و یقول: علی ماذا أحمل رحلی؟
فاجتاز علیه‌السلام فقیل له: هذا الخراسانی من یتولاکم أهل البیت، فدنا علیه‌السلام من الحمار المیت، فقال: لم تکن بقرة بنی اسرائیل بأکرم علی الله منی، و قد ضربوا ببعضها المیت فعاش، ثم وکزه برجله الیمنی و قال: قم، باذن الله، فتحرک الحمار ثم قام، فوضع الخراسانی رحله الیه و أتی به الی المدینة، و کلما مر علیه‌السلام أشاروا الیه باصبعهم و قالوا: هذا الذی أحیی حمار الخراسانی [1] .