رها کردن شتر در بیابان

از محمد بن داود قمی و محمد بن الطلحی نقل شده است که: ما در قم و شهرهای اطراف قم مال زیادی از خمس و نذر و هدایا و جواهر جمع نمودیم و بیرون آمدیم و خواستیم که آنها را به خدمت امام علی النقی علیه‌السلام ببریم.
در میان راه فرستاده‌ی آن حضرت آمد و پیام داد که: «برگردید که اکنون وقت آمدن پیش ما نیست.» پس ما به قم برگشتیم و آنچه پیش ما بود را نگاه داشتیم تا اینکه فرمان آن حضرت بعد از چند روز آمد که: «ما شتر خاکی رنگی را فرستادیم، پس آنچه که پیش شماست بر آن شتر بار کنید و راهش را وا کنید.» پس بنابر فرموده‌ی امام هادی علیه‌السلام ما آن چیزها را بر شتر بار کرده و او را به خدا سپردیم. پس وقتی که سال آینده شد به خدمت آن حضرت مشرف شدیم، آن حضرت فرمود: «نگاه کنید، به آنچه که به سوی ما فرستادید.»
پس نگاه کردیم، ناگاه دیدیم که متاع همان طور است که بود. [1] .