ذلیل شدن شیرها و درندگان وحشی

می‌گویند: متوکل لعین در کنار قصر خود، جایگاه و برکه‌ای ساخته و شیران و درندگان را در آنجا جای داده بود و هر کسی را که می‌خواست عقوبت کند به آن برکه می‌انداخت.
پس روزی حضرت امام علی النقی علیه‌السلام را در آن برکه انداخت، حضرت در آنجا مشغول نماز شد و درندگان بر دور آن جناب می‌چرخیدند و از روی ذلت، کنار او دم بر زمین می‌مالیدند و صورت خود را بر پای مبارکش می‌گذاشتند. متوکل وقتی این حالت را مشاهده کرد دستور داد تا آن حضرت را سریع بیرون آورند تا این اعجاز باعث زیاد شدن اعتقاد مردم نسبت به آن حضرت نشود. [1] .