در برده برداری‌

صدوق با سند خود نقل می‌کند که:
از جمله پرسش‌های اسماعیل بن عیسی از امام هادی علیه‌السلام این بود: اگر برده‌ای از مالک خود نافرمانی کند آیا زدن او جایز است یا نه؟ امام علیه‌السلام فرمود: جایز نیست او را بزنی، اگر از تو پیروی کرد نگهش‌دار، و اگر نافرمانی کرد رهایش کن.
صدوق با سند خود نقل می‌کند که: فضل بن مبارک به امام هادی علیه‌السلام نوشت: شخصی، برده‌ای بیمار دارد، در بیماری، آزاد کردنش بیشتر اجر دارد، یا برده نگهداشتنش؟ امام علیه‌السلام فرمود: اگر بیمار است، آزاد کردنش بهتر است، زیرا خدای سبحان در برابر هر عضوی از برده، عضوی از او را از آتش جهنم آزاد می‌کند، و اگر در حال احتضار است، برده بماند بهتر است.
و روی أیضا:
عن عدة من أصحابنا، عن أحمد بن محمد، فی مسائل اسماعیل بن عیسی، عن الأخیر علیه‌السلام فی مملوک یعصی صاحبه، أیحل ضربه، أم لا؟
فقال: لا یحل لک أن تضربه، ان وافقک فأمسکه، و الا فخل عنه [1] .
قال الصدوق: روی محمد بن عیسی العبیدی، عن الفضل بن المبارک، أنه کتب الی أبی‌الحسن علی بن محمد علیهماالسلام فی رجل له مملوک فمرض، أیعتقه فی مرضه أعظم لأجره، أو یترکه مملوکا؟ فقال: ان کان فی مرض فالعتق أفضل له، لأنه یعتق الله عزوجل بکل عضو منه عضوا من النار، و ان کان فی حال حضور الموت فیترکه مملوکا أفضل له من عتقه [2] .