دعای طلب فرزند

طوسی با سند خود از علی بن محمد صیمری کاتب نقل می‌کند که گفت:
با دختر جعفر بن محمود کاتب ازدواج کردم، او را آنچنان دوست داشتم که بی‌نظیر بود، فرزندی برایم نیاورد، خدمت امام رضا علیه‌السلام [یا طبق نسخه‌ی بحار: خدمت امام هادی علیه‌السلام] رسیدم، و از نازا بودن او شکوه کردم، امام علیه‌السلام تبسمی کرد، و فرمود: انگشتری که نگینش فیروزه باشد بگیر، و بر آن بنویس: (رب لا تذرنی فردا و انت خیر الوارثین) [1] ، پروردگارا! مرا تنها مگذار، و تو بهترین ارث برندگانی. می‌گوید: من به این دستور عمل کردم، یکسال نشده بود، که خداوند پسری به من داد.
قال الطوسی:
أخبرنا أبوعبدالله محمد بن محمد، قال: حدثنا أبوالطیب الحسن بن علی النحوی، قال: حدثنا محمد بن القاسم الأنباری، قال: حدثنی أبونصر محمد بن أحمد الطائی، قال: حدثنا علی بن محمد الصیمری الکاتب، قال: تزوجت ابنة جعفر بن محمود الکاتب، و أحببتها حبا لم یحب أحد مثله، و أبطأ علی الولد، فصرت الی أبی‌الحسن علی بن موسی الرضا علیهماالسلام فذکرت ذلک له، فتبسم و قال:
اتخذ خاتما فصه فیروزج، و اکتب علیه: (رب لا تذرنی فردا و أنت خیر الوارثین) [2] قال: ففعلت ذلک، فما أتی علی حول حتی رزقت منها ولدا ذکرا [3] .