اسامی شروع شده با «ز»«س»«ش»

1 - «سری بن سلامه اصفهانی»: شیخ او را از اصحاب امام هادی - علیه‌السلام - یاد می‌کند و می‌گوید: او را کتابی است که گروهی به نقل از ابی‌المفضل از ابن‌بطه از احمد بن ابی‌عبدالله خبر آن را به ما داده‌اند [1] .
2 - «سلیمان بن حفصویه»: شیخ و برقی او را از اصحاب امام هادی - علیه‌السلام - نام برده‌اند. [2] .
3 - «سلیمان بن داوود مروزی»: شیخ او را از اصحاب امام هادی - علیه‌السلام - برمی‌شمارد. [3] .
4 - «سندی بن محمد»: شیخ او را از اصحاب امام هادی - علیه‌السلام - برمی‌شمارد و می‌گوید او برادر علی است. [4] .
5 - «سهل بن زیاد»: سهل بن زیاد رازی کنیه‌اش ابوسعید است. شیخ او را از اصحاب امام هادی - علیه‌السلام - و ثقه می‌داند [5] ولی نجاشی می‌گوید، او ضعیف و غیرقابل اعتماد در حدیث است و احمد بن محمد بن عیسی به غلو و دروغگویی او شهادت داد و او را از قم به ری اخراج کرد که در آنجا ماندگار شد. سهل به وسیله محمد بن عبدالحمید عطار در نیمه ماه ربیع‌الآخر سال 255 ه با امام حسن عسکری مکاتبه نمود که آن را احمد بن علی بن نوح و احمد بن الحسین نقل کرده‌اند. او کتاب نوادر و التوحید را نوشت که دومی را ابوالحسن عباس بن احمد بن فضل بن محمد هاشمی صالحی از پدرش از ابوسعید آدمی روایت کرده است [6] . ابن‌غضائری درباره‌ی سهل می‌گوید: «وی بشدت ضعیف بود و روایات فاسدی نقل می‌کرد و فاسدالمذهب بشمار می‌رفت. احمد بن محمد بن عیسی اشعری او را از قم بیرون کرد و از او ابراز انزجار نمود و مردم را از شنیدن و نقل روایات او بازداشت. سهل روایات مرسله و مجهوله را نقل می‌کرد و به آنان اعتماد می‌ورزید. [7] .
6 - «سهل بن یعقوب»: سهل بن یعقوب بن اسحاق ملقب به ابونواس کنیه‌اش ابونسری از اصحاب امام هادی بشمار می‌رود. شیخ پس از معرفی او در حاشیه رجال خود می‌گوید که: سهل در سامرا به خدمتگزاری امام هادی و انجام دستورات و حوایج ایشان مشغول بود و حضرت به او می‌گفتند: تو به حق، ابونواس هستی. [8] .
7 - «شاهویه بن عبدالله»: شیخ او را از اصحاب امام هادی برمی‌شمارد. [9] او از امام روایت می‌کرد و اسحاق بن محمد نص بر امامت امام حسن عسکری - علیه‌السلام - را از او نقل کرده است. [10] .