حدوث و قدم قرآن‌

محمد بن عیسی یقطینی گوید: آن حضرت به یکی از شیعیانش در بغداد نوشت: به نام خداوند بخشنده‌ی مهربان، خداوند ما و شما را از فتنه و آشوب در امان دارد، که اگر چنین کند نعمت بزرگی را نسبت به ما مبذول داشته، و اگر چنین ننماید هلاکتبار خواهد بود، عقیده‌ی ما این است که جدال در مورد قرآن بدعت است، که سوال کننده و جواب دهنده در آن گناه شریکند، و سؤال کننده می‌پرسد آنچه ربطی به او ندارد، و پاسخ دهنده چیزی را پاسخ می‌دهد که در ارتباط با او نیست، و آفریدگار تنها خدای بزرگ است و جز خدا همه چیز مخلوقند، و قرآن کلام الهی است، برای خداوند نامی را از طرف خودت قرار مده که گمراه می‌شوی، خداوند ما و شما را از کسانی قرار دهد که در پنهانی از خدا ترسیده و از قیامت در هراسند.
کلامه فی حدوث القرآن و قدمه
عن محمد بن عیسی الیقطینی قال: کتب علی بن محمد بن علی بن موسی الرضا علیهم‌السلام الی بعض شیعته ببغداد: بسم الله الرحمن الرحیم، عصمنا الله و ایاک من الفتنة، فان یفعل فقد اعظم بها نعمة، و ان لا یفعل فهی الهلکة، نحن نری ان الجدال فی القرآن بدعة، اشترک فیها السائل و المجیب، فیتعاطی السائل ما لیس له، و یتکلف المجیب ما لیس علیه، و لیس الخالق الا الله عزوجل، و ما سواه مخلوق، و القران کلام الله، لا تجعل له اسما من عندک فتکون من الضالین، جعلنا الله و ایاک من الذین یخشون ربهم بالغیب و هم من الساعة مشفقون.