تفسیر احقاف در آیه شریفه‌

در تفسیر قمی آمده است که: احقاف در آیه (و اذکر اخا عاد اذ أنذر قومه بالأحقاف) از شهرهای قوم عاد است. علی بن ابراهیم قمی به نقل از پدرش گفته است:
معتصم دستور داد تا در بطائیه [یا بطانیه]، چاهی حفر کنند، به اندازه سیصد قامت [انسان]، کندند، و به آب نرسیدند، و رها کردند. متوکل چون به خلافت رسید، دستور داد تا آن چاه را پیوسته حفر کنند تا به آب برسد، پس حفر کردند، [و پیش رفتند،] و در هر صد قامتی چرخ آب‌کشی قرار دادند، تا به صخره‌ای رسیدند، و آن را با کلنگ زدند تا شکست، و از آن باد سردی برخاست که تمام چاه‌کنان را کشت، به متوکل خبر دادند، او نفهمید که علت آن چیست، به او گفتند: از ابن‌الرضا علیه‌السلام بپرس، او نامه‌ای به امام هادی علیه‌السلام نوشت، و از سبب آن جویا شد، امام علیه‌السلام فرمود: آنجا سرزمین احقاف است، و ایشان قوم عادند، که خداوند با باد صرصر نابودشان کرد.
قال القمی:
(و اذکر أخا عاد اذ أنذر قومه بالأحقاف) [1] و الأحقاف من بلا عاد من الشقوق الی الأجفر منازل قال: حدثنی أبی قال: أمر المعتصم أن یحفر بالبطائیة [البطانیة] بئر، فحفروا ثلاثمائة قامة، فلم یظهر الماء، فترکه ولم یحفره، فلما ولی المتوکل أمر أن یحفر ذلک البئر أبدا حتی یبلغ الماء، فحفروا حتی وضعوا فی کل مائة قامة بکرة حتی انتهوا الی صخرة، فضربوها بالمعول فانکسرت، فخرج منها ریح باردة، فمات من کان بقربها. فأخبروا المتوکل بذلک، فلم یعلم بذلک ما ذاک، فقالوا: سل ابن الرضا عن ذلک، و هو أبوالحسن علی بن محمد علیهماالسلام، فکتب الیه یسأل عن ذلک. فقال أبوالحسن علیه‌السلام: تلک بلاد الأحقاف و هو قوم عاد الذین أهلکهم الله بالریح الصرصر [2] .