پرهیز از زیان به مؤمن‌

صدوق از محمد بن علی بن محبوب نقل می‌کند که گفت:
مردی به امام هادی علیه‌السلام نوشت: شخصی کنار نهر قریه‌ای آسیاب [آبی] دارد، مالک قریه می‌خواهد آب را از مسیر دیگری غیر از این نهر به قریه آورد، و آسیاب از کار می‌افتد، آیا این کار جایز است یا نه؟ امام علیه‌السلام در پاسخ نوشت: از خدا بترسد، و در این باره خداپسندانه عمل کند، و به برادر ایمانی خود زیان نرساند. و نیز پرسید: شخصی در قریه‌ای قنات دارد، شخص دیگری می‌خواهد بالاتر از آن، قنات دیگری حفر کند، میان این دو قنات، در زمین سفت یا نرم چقدر فاصله باشد تا به دیگری زیان نرساند؟ امام علیه‌السلام در پاسخ نوشت: به آن مقدار که به خواست خدا هیچ یک به دیگری زیان نرساند.
قال الصدوق:
روی عن محمد بن علی بن محبوب قال: کتب رجل الی الفقیه علیه‌السلام فی رجل کانت له رحی علی نهر قریة و القریة لرجل أو رجلین، فأراد صاحب القریة أن یسوق الماء الی قریته فی غیر هذا النهر الذی علیه هذه الرحی، و یعطل هذه الرحی، أله ذلک، أم لا؟
فوقع علیه‌السلام: یتقی الله و یعمل فی ذلک بالمعروف، و لا یضار أخاه المؤمن.
و فی رجل کانت له قناة فی قریة فأراد رجل آخر أن یحفر قناة أخری فوقها، کم یکون بینهما فی البعد حتی لا یضر بالأخری فی أرض اذا کانت صعبة أو رخوة؟
فوقع علیه‌السلام: علی حسب أن لا یضر أحدهما بالآخر ان شاء الله تعالی [1] .