اذکار امام علی پس از وضو

و نیز با سند خود از امام هادی علیه‌السلام نقل می‌کند که فرمود:
قنبر غلام امیرمؤمنان علیه‌السلام چون به حجاج بن یوسف درآمد، حجاج از او پرسید: در خدمت علی علیه‌السلام چه می‌کردی؟ قنبر گفت: آب وضو برایش فراهم می‌ساختم، حجاج گفت: پس از وضو چه می‌گفت؟ قنبر گفت: این آیه شریفه را می‌خواند: «پس چون آنچه را که بدان پند داده شده بودند فراموش کردند، درهای هر چیزی [از نعمت‌ها] را بر آنان گشودیم، تا هنگامی که به آنچه داده شده بودند شاد گردیدند، ناگهان [گریبان] آنان را گرفتیم، و یکباره نومید شدند، پس ریشه آن گروهی که ستم کردند برکنده شد، و ستایش برای خداوند، پروردگار جهانیان است.»
حجاج گفت: گمان دارم، این آیه را به ما تأویل می‌کرد. قنبر گفت: آری. حجاج گفت: چه می‌کنی چون گردنت را بزنم؟ قنبر گفت: در این صورت من خوشبخت، و تو بدبخت خواهی شد. پس دستور داد تا گردنش را زدند.
و قال أیضا:
حدثنی محمد بن مسعود، قال: حدثنی علی بن قیس القومسی، قال: حدثنی أحکم بن یسار، عن أبی‌الحسن صاحب العسکر علیه‌السلام: أن قنبرا مولی أمیرالمؤمنین علیه‌السلام دخل علی الحجاج بن یوسف، فقال له: ما الذی کنت تلی من علی بن أبی‌طالب؟
فقال: کنت أوضئه، فقال له: ما کان یقول اذا فرغ من وضوءه؟
فقال: کان یتلو هذه الآیة: (فلما نسوا ما ذکروا به فتحنا علیهم أبواب کل شی‌ء حتی اذا فرحوا بما أوتوا أخذناهم بغتة فاذا هم مبلسون - فقطع دابر القوم الذین ظلموا و الحمد لله رب العالمین) [1] ، فقال الحجاج: أظنه کان یتأولها علینا، قال: نعم. فقال: ما أنت صانع اذا ضربت علاوتک؟ قال: اذا أسعد و تشقی، فأمر به [2] .