والادلاء علی مرضات الله

«ادلاء» جمع «دلیل» یا جمع «دال» و به معنی راهنما و یا راهنمایی‌کننده می‌باشد.
«مرضات» جمع «مرضی» به معنی خوشنودی است.
ائمّه معصومین علیهم السلام هم راهنمایان بشر به خوشنودی‌های خداوند هستند، یعنی به وجود آنها و به خاطر آنکه آنها انسان‌ها را به مقصد نهایی می‌رسانند، خوشنودی‌های خداوند شناخته می‌شود و هم راهنمایی‌کنندگان به سوی اسبابِ خوشنودی خداوندند، یعنی آنان با گفتار و کردار خود مردم را به انجام اموری راهنمایی می‌نمایند که خوشنودی خداوند را در پی دارد. راهنمایی ائمّه علیهم السلام به خوشنودی خداوند، گاهی در گفتار آنان تجلّی می‌یابد و گاه در اخلاق، کردار، سیره و منش آنان و گاه وجودشان راهنمای کامل رضای الهی می‌گردد. این مقام اختصاص به وجود ائمّه اطهار علیهم السلام دارد که از تمامی هواها و هوس‌های مادی به دور هستند و انسان کامل گردیده‌اند. لذا وجود انسان کامل رهنمون به رضای خداوند است و آنها به مقامی رسیده‌اند که رضایت آنها رضایت خداوند را در پی دارد و غضب آنها خشم و غضب خداوند را به دنبال دارد و این مقام علاوه بر ائمّه علیهم السلام، برای وجود حضرت زهرا علیها السلام نیز بنابر حدیث پیامبر صلی الله علیه وآله ثابت شده است.
«اِنَّ اللَّهَ لَیغْضِبُ لِغَضَبِ الفاطِمَة وَ یرضی لِرِضاها».[1] . همانا خداوند خشمگین می‌گردد به خشم فاطمه و خوشنود می‌گردد به خوشنودی او. پس وجود آنها، دلیل بر رضایت و خوشنودی خداوند می‌گردد و رضایت و خوشنودی آنان حاکی از خوشنودی رضایت خداوند است.