واعلاما لعباده

«اعلام» جمع «عَلَمْ» به معنی نشانه است.
امامان معصوم علیهم السلام نشانه‌هایی هستند که مردم به سبب آنها و دلالت آنان و سخنان و رفتارشان به امور دنیا و آخرت و معاش و معاد خود اطّلاع یافته، آگاه می‌گردند. همان‌گونه که آنان نشانه‌هایی برای دین خداوند هستند.
روزی امیرالمؤمنین علیه السلام به همراه امام حسن و امام حسین علیهما السلام از منزل خارج شدند. حضرت علی علیه السلام رو به مردم کرده، فرمودند: «اَیهَا النَّاس اَنَّ هؤُلاء عِترَة نَبیکُم و اَهلُ بَیتِهِ و ذُرّیتهِ و خُلَفائِهِ، شَرَّفَهُم اللّهُ بِکَرامَتِهِ... و جَعَلَهُم اَعلامًا لِدینِهِ و شُهَداءَ عَلی عِبادِهِ و اُمَناءَ فی بِلادِهِ».[1] . ای مردم همانا اینان عترت و خاندان پیامبر شما و اهل بیت او و فرزندان و جانشینان او هستند که خداوند به کرامت خود به آنان شرافت داده... و آنان را نشانه‌هایی برای دینش و شاهدان و گواهانی بر بندگانش و امین‌هایی در شهرهایش قرار داده است.
حتّی ائمّه معصومین علیهم السلام نشانه‌های دین خداوند نیز می‌باشند.
قال الباقر علیه السلام: «... انّ اللَّهَ تَعالی... جَعَلْنا... خُزَّانَ عِلمِهِ و تَراجِمَةَ وَحْیه و اَعلام دینهِ و العُرْوَةَ الوُثقی و الدَلیلَ الواضِحَ لِمَنْ اِهْتَدی».[2] . امام باقر علیه السلام فرمودند:... همانا خداوند برای کسی که خواهان هدایت است، قرار داد ما را گنجواره‌های علم خود و ترجمه‌های وحی خود و نشانه‌های دینش و ریسمان محکم و دلیل واضح خود.