وایدکم بروحه

«اَید» به معنی تقویت و تأیید است.
«روح» به معنی نَفَس و دویدن است. اگر روح انسان که گوهری مجرّد است به این نام نامیده شده، به خاطر آن است که از نظر تحرّک و حیات‌آفرینی و ناپیدایی، همچون نَفَس و باد است.
در قرآن، «روح» به موارد متعدّدی اطلاق شده است: گاهی به معنی روح مقدّسی است که پیامبران را در انجام رسالتشان تقویت می‌کرده است.
«وَ أَیدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ».[1] . و ما او (عیسی) را به روح القدس تقویت کردیم. گاه به نیروی معنوی الهی که مؤمنان را تقویت می‌کند، اطلاق شده. «وَ أَیدَهُم بِرُوحٍ مِّنْهُ».[2] . و به روح الهی تأییدشان کردیم. زمانی به فرشته مخصوص وحی با عنوان «امین» اطلاق یافته. «نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِینُ، عَلَی قَلْبِکَ...».[3] . این قرآن را روح الامین بر قلب تو نازل کرد.... گاهی به فرشته‌ای بزرگ تطبیق شده است. «تَنَزَّلُ الْمَلَآئِکَةُ وَ الرُّوحُ».[4] .در شب قدر فرشتگان و روح نازل می‌شوند. گاهی به معنی قرآن و یا وحی آسمانی آمده است. «وَ کَذَلِکَ أَوْحَینَآ إِلَیکَ رُوحًا مِّنْ أَمْرِنَا».[5] . همان‌گونه بر تو نیز روحی را به فرمان خود وحی کردیم. و گاهی به کالبد انسان اطلاق می‌شود که خداوند در جسم دمیده است. «وَ نَفَخَ فِیهِ مِن رُّوحِهِ».[6] . و از روح خود در آن دمید. خداوند متعال، ائمّه معصومین علیهم السلام را به تمامی این ارواح مقدسه تأیید و تقویت نموده است. یعنی خداوند ائمّه علیهم السلام را با روح خود و فرشته مخصوص وحی خود و آن فرشته بزرگ الهی و با الهام‌های وحی‌گونه خود که به ائمّه طاهرین علیهم السلام می‌فرستاده، تأیید و تقویت نموده است.
علاوه بر آن خداوند، آفریده‌ای را به نام «روح» که برتر از جبرئیل و میکائیل معرفی شده با پیامبر صلی الله علیه وآله و امامان معصوم علیهم السلام همراه گردانده و با آن «روح»، ائمّه علیهم السلام را تأیید نموده است. عن ابی‌بصیر قال سمعت ابا عبداللّه یقول «یسْئَلُونَکَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّی[7] قال: خلق اَعْظَم مِنْ جِبْرئیل و میکائیل، لَمْ یکُن مَعَ اَحَدٍ مِمَّن مَضی، غَیرُ محمّدٍ صلی الله علیه وآله وَ هُو مَعَ الائمةِ یسددهم وَ لَیس کُل ما طُلِبَ وُجِدَ».[8] .
ابابصیر می‌گوید: امام صادق علیه السلام پیرامون آیه «از تو درباره روح سؤال می‌کنند بگو روح از فرمان پروردگار من است»، فرمودند: روح مخلوقی بزرگ‌تر از جبرئیل و میکائیل است و با هیچ کس از گذشتگان جز حضرت محمّد صلی الله علیه وآله نبوده است. آن روح با ائمّه علیهم السلام همراه است و این طور نیست که هر زمان درخواست شود، در دسترس باشد.
در این زمینه که روح همراه ائمّه معصومین علیهم السلام است، احادیث متعدّدی در کتاب‌های حدیث وجود دارد.