واعزکم بهداه

«اعزَّ» به معنی عزیز گرداند می‌باشد. از این فراز دو برداشت شده است:
1 - خداوند ائمّه معصومین علیهم السلام را به واسطه آنکه مردم را هدایت می‌نمایند، عزیز گرداند.
2 - خداوند ائمّه اطهار علیهم السلام را به هدایت خود و اینکه آنان را هدایت نمود، عزیز و گران‌قدر قرار داد. برای روشن شدن منظور این فراز، شرحِ کلماتِ «عزّت» و «هدایت» خالی از لطف نیست. عزّت از آن خداوند متعال است. «مَن کَانَ یرِیدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِیعًا».[1] . هر که خواهان عزّت است بداند عزّت، همگی از آن خداوند است. از آنجا که عزّتِ مطلق از آن خداوند است، هر کس عبد و مطیع خداوند گردد و اتّصال به خداوند، یابد، او نیز دارای عزّت می‌گردد. کما اینکه رسول خدا صلی الله علیه وآله و مؤمنین نیز از عزّت خداوند بهره‌منداند.
«وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِینَ».[2] . عزّت از آن خداوند و رسول او و مؤمنین است. پس همان عزّت واقعی را که خداوند دارا می‌باشد، رسول خدا صلی الله علیه وآله و مؤمنان حقیقی، دارا هستند. البتّه مؤمنان نسبت به مراتب ایمانشان، دارای مراتب عزّت هستند.
هدایت گاهی مطلق است که در این صورت، همگان از هدایت خداوند استفاده می‌برند.
«إِنَّا هَدَینَاهُ السَّبِیلَ».[3] . ما او (انسان) را به راه راست هدایت نمودیم.
گاهی نیز هدایت خاص است که در اثر مجاهدت و تلاش بندگان، خداوند آنان را هدایت نموده، به مقصد می‌رساند. «وَ الَّذِینَ جَاهَدُوا فِینَا لَنَهْدِینَّهُمْ سُبُلَنَا».[4] .
و کسانی که در راه ما تلاش کنند، قطعاً آنان را به راه‌های خود هدایت خواهیم کرد.
مطمئناً هدایت خاص در اثر مجاهدت و تلاش حاصل می‌شود و آن هدایتی است که عزّت می‌آورد و هدایت ائمّه معصومین علیهم السلام از همین نوع است. یعنی خداوند آنان را (که مجاهدت‌های فراوان نموده‌اند)، به مقصد رسانده و در آن مقصد، عزیزشان گردانده است و آنان نیز کسانی را که مجاهدت نمایند، به مقصد می‌رسانند.